تکامل کاراته مملو از رمز و راز است و ریشه دقیق آن هرگز با درجاتی از قطعیت مشخص نشده است. با این حال ، از طریق اکتشافات باستان شناسی و اسناد تاریخی مشخص شده است که روش های نبرد غیر مسلح از هزاران سال پیش عملی شده است.
شاید یکی از مهمترین اکتشافات باستان شناختی در سال 1839 زمانی اتفاق افتاد که سر آستین لایارد ، آنتی کواری و دیپلمات انگلیسی ، هنگام کاوش در بین النهرین (عراق فعلی) ، یک کتابخانه مدفون متعلق به پادشاه آشورانیپال پادشاه امپراتوری آشور (668 - 626 قبل از میلاد) کشف شد. . طی سالهای متمادی مقدار قابل توجهی لوح حکاکی شده از این سایت کشف شد که شامل یکی از آنها حماسه گیلگمش بود.
گیلگمش در حدود 2500 سال قبل از میلاد پادشاه اوراک در بابل بود. و الواح تراشیده شده وی را به عنوان یک جنگجوی بزرگ و نماینده نبردهای غیر مسلح توصیف می کنند.
اگرچه شواهد معقول و منطقی وجود دارد که نشان می دهد گیلگمش یک رزمی کار کاملاً ماهر بوده است ، اما مشخص کردن میزان تسلط وی بر این هنرها یا ارتباطی بین او و ورزشهای رزمی به گونه ای که امروزه می شناسیم ، امکان پذیر نبوده است.
با این وجود حماسه گیلگمش توسعه اولیه سیستم دفاعی غیر مسلح سیستماتیک را نشان می دهد و به رمز و راز ریشه کاراته مدرن می افزاید.
برای بررسی آنچه که در واقع در مورد کاراته به عنوان امروزه شناخته شده است ، لازم است 3900 سال از گیلگمش و بین النهرین به جزیره اوکیناوا برویم که در دریای چین شرقی واقع شده است. حدود 500 مایلی جنوب ژاپن است.
اوکیناوا از نظر استراتژیک قرار دارد و به همین دلیل مجبور بوده است مرتباً از حملات و دوره های ظلم و ستم رنج ببرد.
در سال 1477 ، به دنبال یک دوره آشفتگی سیاسی ، پادشاه اوکیناوا ، شو شین ، حمل سلاح توسط هر یک از ساکنان جزایر را ممنوع کرد.
در سال 1609 این جزیره توسط ژاپنی ها مورد حمله قرار گرفت و آنها با منع حمل سلاح توسط هر شخص دیگری غیر از سامورایی به اجرای این ممنوعیت ادامه دادند.
در نتیجه این سیاست خلع سلاح ، جزایر به طور مخفیانه سیستم های جنگ غیر مسلح را ایجاد کردند که به "اوکیناوان تی"معروف شد. کلمه "Te"به معنی دست است.
در طی سالهای بعدی ، "Okinawan Te"به سه سبک متمایز در اطراف شهرهای اصلی اوکیناوا Naha ، Shuri و Tomari تبدیل شد.
این سبک ها به سادگی به Naha-te ، Shuri-te و Tomari-te معروف شدند.
نام سه سبک در طول سالها تغییر کرده است. Naha-te به Gojo-Ruu (مدرسه سخت و نرم) تبدیل شد که به این روال امروزه شناخته می شود در حالی که Shuri-te و Tomari-te با هم ادغام شدند ، در اواخر قرن نوزدهم ، تحت یک نام Shorin-ryu (مدرسه کاج انعطاف پذیر) . از Shorin-ryu است که کاراته Shotokan ، یکی از سبک های رایج امروزی ، توسعه یافته است.
سبک دیگری به نام Shito-ryu نیز توسعه یافت که به طور گسترده در اوکیناوا رواج دارد. Shito-ryu ترکیبی از سه هنر باستانی Naha-te ، Shuri-te و Tomari-te است.
در اواخر قرن نوزدهم ، استادان کاراته موافقت کردند که نام کاراته برای در بر گرفتن همه سبک ها باید استفاده شود. هنگام ترجمه ، کاراته به راحتی دست خالی است.
کاراته در سال 1915 توسط شخصی به نام گیچین فوناکوشی (1956-1868) هنگامی که این هنر را در مقر جودو در توکیو به نمایش گذاشت ، وارد ژاپن شد. این تظاهرات علاقه زیادی ایجاد کرد و فوناکوشی برای آموزش هنر خود در ژاپن ماند. متعاقباً بسیاری دیگر از استادان اوکیناوا نیز ردپای فوناکوشی را طی کردند و در مدت زمان بسیار کوتاهی کاراته در گوشه گوشه ژاپن در حال تمرین بود.
در سال 1936 فوناکوشی مدرسه آموزش کاراته را در توکیو تأسیس کرد. در آن زمان ، نام قلم Funakoshi "Shoto"بود که هنگام ترجمه به معنی "تکان دادن کاج ها"بود. فوناکوشی هرگز به سبک کاراته خود نامی نگذاشته بود ، بنابراین بالای در دوجو دانش آموزانش تابلویی آویزان می کردند که روی آن نوشته شده بود SHOTO KAN… با کان به معنی "سالن"یا "ساختمان"، این علامت به مردم می گفت که این مکانی است که شوتو کاراته خود را آموزش می دهد. از آن به بعد ، Shotokan نام همه جا حاضر برای سبک کاراته خود شد.
گیچین فوناکوشی تمام زندگی خود را وقف کاراته کرد. وی آموزش خود را در اوکیناوا زیر نظر دو استاد بزرگ و مشهور ، آزاتو و ایتوتسو آغاز کرد که در زندگینامه خود کاراته دو ، راه من از زندگی ، شاهکارهای بزرگی را توصیف کرد.
شواهد قابل توجهی وجود دارد که نشان می دهد هنرهای رزمی اوکیناوا تحت تأثیر هنرهای رزمی اولیه چین بوده است. مشخص است که در زمانی که اوکیناوا ته توسعه خود را طی می کرد و روابط دیپلماتیک ، با تبادل سفرا ، بین دو کشور وجود داشت ، راههای تجاری بین اوکیناوا و چین وجود داشت.
شواهد دیگری از تأثیر چینی را می توان در کاراته کاتا یافت. دو نمونه کاتا Kanku Dai و Chinte است. Kanku Dai در اصل به نام خالق آن ، كوشانكو ، كه وابسته نظامی چینی در اوكیناوا بود در حالی كه كاتا Chinte هنگام ترجمه به معنای دست چینی است و اعتقاد بر این است كه ریشه چینی عمیقی دارد.
هنرهای جنگی چین را می توان در اوایل قرن ششم میلادی جستجو کرد و اعتقاد بر این است که آنها به شدت تحت تأثیر بودیسم و به ویژه تعالیم یک راهب هندی به نام بودیدارما قرار گرفته اند.
زادگاه آیین بودا در دامنه کوه های هیمالیا در شمال هند بود. بنیانگذار آن Siddhartha Gautama متولد حدود 566 سال قبل از میلاد بود که به بودا (روشنگر) معروف شد. آیین بودا به سرعت در سرتاسر هند گسترش یافت و در قرن اول میلادی توسط بازرگانان و راهبان هندی که مسیرهای ابریشم را طی می کردند به چین وارد شد.
تا آنجا که به بودیدارما مربوط می شود ، شناخته شده است که وی سالهای زیادی را به آموزش راهبان صومعه صومعه شائولین که در کوههای موشان در پادشاهی وی ، شمال چین واقع شده است ، سپری کرده است. صومعه شائولین به دلیل موقعیت خود در داخل یک جنگل کوچک ، Shoa به معنی کوچک و Lin به معنای چوب نامگذاری شده است.
اعتقاد بر این است که بودیدارما و همچنین آموزش آیین بودایی در صومعه ، دستورالعمل های راهبان شائولین را در زمینه مهارت های تنفسی و جنگی ارائه داده است.
گرچه کاراته ، مانند همه موارد دیگر ، طی این سالها باید تغییر کند ، اما اصول اساسی آن امتحان زمان را پذیرفته است. امروز دانشجویان این هنر بسیاری از فنون را همانطور که صدها سال پیش به آنها آموخته شده است ، تمرین خواهند کرد.
کلمات کلیدی :
اشتراک گذاری :
