هاپکیدو

هاپکیدو:
هاپکیدو نوعی هنر رزمی کره‌ای و از انواع دفاع شخصی است. این رشته یکی از تلفیقی‌ترین سبک‌های رزمی به شمار می آید که در سراسر جهان و ایران طرفداران و علاقه مندان زیادی را به خود جلب نموده‌ است. بنیان گذار هاپکیدو رزمی‌کار کره‌ای چوئی یونگ سول است. وی یکی از هنرهای رزمی ژاپنی به نام دایتو ریو آیکی جوجوتسو را در ژاپن آموخته بود. او پس از جنگ جهانی دوم به کره جنوبی بازگشته و آموزش هنر رزمی خود را با تلفیق تکنیک‌های رشته‌های ژاپنی جودو ( که خود از سبک‌های منشعب شده از جوجیتسو محسوب می‌شود)، کره‌ای تکواندو آغاز کرد.
در هاپکیدو از اطلاعات نقاط حساس عصبی، تکنیک‌های قفل مفصل، انواع فنون گلاویزی و پرتابی، ضربات مشت و لگد و سلاح‌های سنتی از جمله خنجر، شمشیر، طناب، نانچاکو، عصا، بادبزن و انواع چوب برای غلبه بر حریف استفاده می‌شود. نام این رشته مشابه آیکیدو است در حالی که شباهت کمی دارند. بازیگران معروفی مانند جکی چان، بکهیون عضو اکسو، آنجلا مائو، کارتر وانگ و دیگران از شاگردان جین پال کیم در هاپکیدو بوده‌اند.

تعریف هاپکیدو:
کلمه هاپکیدو به معنی هماهنگی (هاپ) نیروی درونی (کی) و راه و روش (دو) است. بر این اساس با استفاده از این فنون می‌توان از نیروی حریف علیه خودش استفاده کرد. این رشته علاوه بر دفاع شخصی بر انضباط روحی و جسمی برای خودسازی تأکید دارد.

Hap:          هماهنگ‌کردن
Ki:          انرژی جسمی/ذهنی
 Do:          راه و روش هماهنگی
فلسفه :
هاپکیدو بر سه اصل استوار است: اصل آب، اصل دایره و اصل هماهنگی. در اصل آب، شما حرکات خود را به روانی آب انجام می‌دهید و انرژی را فقط در جهت درست و بهینه استفاده می‌کنید مانند خروش و حرکت آب در رودخانه، اصل دایره به معنی تغییر جهت انرژی به صورت دایره وار است، به طوری که فعالیت شما در طول دفاع یا حمله در یک توپ انرژی نگه داشته می‌شود و اصل هماهنگی به معنی تناسب فکر و بدن است.