- صفحه نخست
- کاراته
کاراته هنر مبارزه کردن با دست خالی یکی از رشته‌های رزمی است. مسابقات کاراته مدرن در دو بخش کومیته( بخش مبارزه) و کاتا(بخش اجرای فرم) برگزار می‌شود. نوعی هنر رزمی متعلق به جزایر ریوکیو است، جایی‌که امروز در اوکیناوای ژاپن قرار دارد. این رشته از ترکیب روش‌های جنگی بومی و محلی این منطقه معروف به ته (معنی تحت‌اللفظی: دست) پدید آمده‌است. کاراته یک هنر رزمی مبتنی بر ضربه زدن است که از ضربات مشت، لگد، زانو، آرنج و تکنیک‌های دستِ بازمانند دست چاقویی تشکیل می‌شود. در برخی سبک‌ها فنون گلاویزی، قفل مفصل، مهاری، پرتابی و ضربه به نقاط حساس نیز آموزش داده می‌شود. سه بخش مهم کاراته از کیهون تکنیک های پایه کاتا اجرای فرم و کومیته مبارزه تشکیل می شود. هنرجویان این رشته کاراته‌کا نامیده می‌شوند.
به‌طور کلی سبک‌های کاراته به دو دسته تقسیم می‌شود:
سبک‌های اصلی؛ مادر یا کنترلی
سبک‌های آزاد یا غیر کنترلی
سبک‌های اصلی؛ مادر یا کنترلی
شوتوکان: (بنیان‌گذار: گیچین فونا کوشی) در این متد توجه خاصی به نیرو و سرعت ورود آن و مرکز ثقل نیرو می‌کند.
شیتوریو، (بنیان‌گذار: کنوا مابونی) شیتوریو متشکل از دو سیستم «ناها ته» و «شوری ته» در کاراته می‌باشد.
گوجوریو: (بنیان‌گذار: چوجون میاگی گوجوریو) روش سفت و نرم، که در اوکیناوا شکل گرفت و متعلق به سیستم ناهاته در کاراته می‌باشد.
وادوریو: (بنیان‌گذار: اوتسوکا) هیرونوریوادوریو یعنی : راه صلح، روش صلح، روش صلح جویانه.
کان ذن ریو، (بنیان‌گذار: فرهاد وارسته) کان ذن ریو یعنی: کامل‌ترین سبک کاراته.
سبک‌های آزاد یا غیر کنترلی
کیوکوشین: (بنیان‌گذار: ماسوتاتسو اویاما) کیوکوشین‌کای، از عناصر مختلفی که نشات گرفته از تجریبات اویاما و سبک‌های دیگر است، به وجود آمد.
گوجوریو: در گوجوریو هر دو گونه مبارزات کنترلی و غیرکنترلی وجود دارد.
دای دو جوکو: (بنیان‌گذار: جوکوچو باغدارنیا) ترکیبی از سه رشته رزمی، کاراته کیوکوشین، بوکس ، جوجیتسو است.
انشین
جیسن کاراته
سی دوکان کاراته یک سبک کاراته غیر کنترلی است.
کلمات کلیدی :
اشتراک گذاری :
